Wśród przypadków stanowiących czyny odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych szczególną grupę stanowią regulacje dotyczące naruszenia przepisów o zamówieniach publicznych.

Chodzi zarówno o regulacje odnoszące się do przepisów Prawa zamówień publicznych, jak i ustawy o koncesji na roboty budowlane i usługi. Rozbudowany katalog naruszeń obu aktów prawnych stanowi niejako odrębną, zamkniętą  grupę przypadków o których mowa w artykułach 17 oraz 17a ustawy z 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Omówienie tych przypadków wymaga odniesienia do konkretnych rozwiązań zawartych w obu wymienionych aktach prawnych.

Przypadki naruszeń dyscypliny finansów publicznych w zakresie przepisów Prawa zamówień publicznych zostały uporządkowane z uwzględnieniem faz postępowania regulowanego tym aktem prawnym. A więc w pierwszej kolejności odnoszą się do fazy przygotowania postępowania, następnie realizacji postępowania. Wreszcie część zapisów dotyczy nieprawidłowości związanych z zawartą umową.

Naruszenia przepisów związanych z przygotowaniem postępowania o zamówienie publiczne cechuje możliwość podjęcia działań korygujących pozwalających uniknąć odpowiedzialności. Nie dochodzi się bowiem odpowiedzialności z tytułu naruszenia dyscypliny finansów publicznych w tych przypadkach, gdy działania obwinionego zostają skorygowane w sposób pozwalający uznać, że dane postępowanie jest zgodne z prawem zamówień publicznych lub gdy zamówienie nie zostanie udzielone. Przypadki naruszenia dyscypliny finansów publicznych związane z przygotowaniem postępowania obejmują zagadnienia związane z opisem przedmiotu zamówienia, szacowania wartości zamówienia oraz przygotowania   zapisów specyfikacji istotnych warunków zamówienia.

Opis, który utrudnia konkurencję

Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest opisanie przedmiotu zamówienia w sposób, który mógłby utrudnić uczciwą konkurencję. Warto zwrócić uwagę, że przepis ten odnosi się do sytuacji potencjalnej. Nie wskazuje on na sytuację, w której  nastąpiło utrudnienie konkurencji. Wystarczy powstanie zagrożenia naruszenia konkurencji. Jest to logiczna konsekwencja faktu, że naruszenie dotyczy etapu przygotowania postępowania. Pamiętać należy, że w przypadku postawienia zarzutu w tym zakresie, brak podstaw do uniknięcia odpowiedzialności przy zastosowaniu argumentu, iż w rzeczywistości ograniczenie konkurencji nie wystąpiło.

Pełny tekst artykułu w najnowszym wydaniu magazynu „Gmina”. Zapraszamy do lektury!